თაკო ჩორ­გო­ლაშ­ვი­ლი: "ბევრს ვშრო­მობ, რომ მაყურებელს თავი მხო­ლოდ გა­რეგ­ნო­ბით არ დავამახსოვრო"

ტე­ლე­წამ­ყვა­ნი თა­კო ჩორ­გო­ლაშ­ვი­ლი მა­ყუ­რე­ბელ­მა რამ­დე­ნი­მე წლის წინ ტე­ლე­კომ­პა­ნია "ი­მე­დის" სა­შუ­ა­ლე­ბით გა­იც­ნო. ახალ­ბე­და წამ­ყვან­მა მა­ყუ­რე­ბელს თა­ვი მომ­ხიბ­ვლე­ლი გა­რეგ­ნო­ბი­თა და მხი­ა­რუ­ლი გან­წყო­ბით და­ა­მახ­სოვ­რა. სა­კად­რო ცვლი­ლე­ბე­ბის გა­მო ის ტე­ლე­ეკ­რანს დრო­ე­ბით ჩა­მოს­ცილ­და, რამ­დე­ნი­მე თვის წინ კი იმა­ვე არ­ხზე დაბ­რუნ­და.

- პრო­ფე­სი­ით იუ­რის­ტი ვარ, მე­ოთხე კურ­სზე ვი­ყა­ვი, რო­ცა მივ­ხვდი, ეს პრო­ფე­სია აღარ მი­ზი­დავ­და. შემ­თხვე­ვით გა­ვი­გე, რომ "ი­მედ­ში" კას­ტინ­გი იმარ­თე­ბო­და დი­ლის გა­და­ცე­მა­ში ამინ­დის პროგ­ნო­ზის წამ­ყვა­ნის ვა­კან­სი­ა­ზე, მე­გო­ბარ­მა მითხ­რა, ბე­დი სცა­დე­ო, ვცა­დე და გა­მი­მარ­თლა. შემ­დეგ კი ტე­ლე­კომ­პა­ნი­ა­ში ცვლი­ლე­ბე­ბი მოხ­და და ერ­თხანს აღარ ვმუ­შა­ობ­დი. რამ­დე­ნი­მე თვის წინ ისევ გა­მოცხ­ად­და კონ­კურ­სი "ი­მე­დის დღის" წამ­ყვა­ნის პო­ზი­ცი­ა­ზე და ახ­ლა აქ ვარ. "ი­მე­დის დი­ლა­ში" დი­დი ხა­ნი ვი­მუ­შა­ვე და ერთ ოჯა­ხად ჩა­მოვ­ყა­ლიბ­დით, დავ­მე­გობ­რდი შე­მოქ­მე­დე­ბით ჯგუფ­თან, ძნე­ლი იყო ყო­ველ­დღე დი­ლის 5 სა­ათ­ზე გაღ­ვი­ძე­ბა, მაგ­რამ ხან­და­ხან მა­ინც მე­ნატ­რე­ბა ის დრო.

- რო­გორ შე­ეწყ­ვე ზუ­რა მან­ჯა­ვი­ძესა და ნი­ნუ­ცა მუკ­ნიაშვილს?
- გა­და­ცე­მის მთა­ვა­რი წამ­ყვა­ნე­ბი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი და ჩემ­თან შე­და­რე­ბით გა­მოც­დი­ლე­ბი არი­ან. ბევრ რა­მეს ვსწავ­ლობ მათ­გან, ხში­რად ვი­ღებ რჩე­ვებს. "ი­მე­დის დღე" ძა­ლი­ან მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი გა­და­ცე­მა­ა, ვსა­უბ­რობთ სხვა­დას­ხვა თე­მა­ზე, ჩარ­თვა ყო­ველ­დღე მაქვს და ვცდი­ლობ, ყო­ველ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ფორ­მა­ცია მი­ვა­წო­დო მა­ყუ­რე­ბელს.

- ძნე­ლი არ იყო, ნა­ნი­კოს, ია­სა და დო­დოშ­კას შემ­დეგ თით­ქმის იმა­ვე ფორ­მა­ტის გა­და­ცე­მის წაყ­ვა­ნა?
- დღის გა­და­ცე­მებს თით­ქმის ერ­თნა­ი­რი ფორ­მა­ტი აქვს, მაგ­რამ ვცდი­ლობთ, ვი­ყოთ გან­სხვა­ვე­ბუ­ლე­ბი და ინო­ვა­ცი­უ­რე­ბი. "ი­მე­დის" კონ­კუ­რენტ არ­ხზე ზუს­ტად იმა­ვე დროს გა­დის გა­და­ცე­მა "შუ­ადღ­ე", შეძ­ლე­ბის­დაგ­ვა­რად ვცდი­ლობ, თვა­ლი ვა­დევ­ნო კონ­კუ­რენტ გა­და­ცე­მას, მაგ­რამ ხში­რად ვერ ვა­ხერ­ხებ.

- პირ­და­პირ ეთერს ხში­რად ახ­ლავს გა­უთ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლი შემ­თხვე­ვე­ბი, შენ თუ აღ­მო­ჩე­ნილ­ხარ კუ­რი­ო­ზულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში?
- ვცდი­ლობ, ასე არ მოხ­დეს. ხან­და­ხან მაქვს უმ­ნიშ­ვნე­ლო შეც­დო­მე­ბი, რაც თა­ვის­თა­ვად ახ­ლავს პირ­და­პირ ეთერს, მით უმე­ტეს, რო­ცა სწავ­ლობ ამ საქ­მეს. ტე­ლე­ვი­ზია ისე­თი სფე­რო­ა, სა­დაც ყო­ველ­თვის ფორ­მა­ში უნ­და იყო და მა­ყუ­რე­ბელ­ზე იფიქ­რო, ცო­ტა ხნის წინ წე­ლი მტკი­ო­და, მაგ­რამ ამის მი­უ­ხე­და­ვად მა­ინც ვი­ყა­ვი ეთერ­ში. ვე­ლო­დე­ბო­დი, ჩარ­თვა რო­დის დამ­თავ­რდე­ბო­და, სად­მე ჩა­მოჯ­დო­მა რომ შემ­ძლე­ბო­და.

- ისე, ზო­გი­ერ­თი ამ­ბობს, რომ ლა­მა­ზე­ბი გა­უ­ნათ­ლებ­ლე­ბი არი­ა­ნო.
- წამ­ყვა­ნის­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია კარ­გი გა­რეგ­ნო­ბა და ინ­ტე­ლექ­ტი. ბევრს ვშრო­მობ იმის­თვის, რომ მხო­ლოდ გა­რეგ­ნო­ბით არ და­ვა­მახ­სოვ­რო თა­ვი მა­ყუ­რე­ბელს და მგო­ნი, ვა­ხერ­ხებ კი­დეც. სა­კუ­თა­რი გა­რეგ­ნო­ბა მეხ­მა­რე­ბა ჩემს საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში, ყვე­ლა თბი­ლად გვხვდე­ბა, მეც სულ კე­თილ­გან­წყო­ბი­ლი ვარ რეს­პონ­დენ­ტე­ბის მი­მართ.

- შე­ნი მე­უღ­ლე რო­გორ ეჩ­ვე­ვა შენს სა­მუ­შაო გრა­ფიკს?
- რე­ზი (­რე­ვაზი დი­დია კა­ლათ­ბურ­თე­ლი­ა) ქუ­თა­ის­ში თა­მა­შობს, კვი­რა­ში ერ­თხელ ვა­ხერ­ხებ მის ნახ­ვას. ძა­ლი­ან გან­ვიც­დით სხვა­დას­ხვა ქა­ლა­ქებ­ში რომ გვი­წევს მუ­შა­ო­ბა. ამის გა­მო ბევ­რჯერ გა­მო­მით­ქვამს უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა, მაგ­რამ მო­ნატ­რე­ბის ბრა­ლი­ა. რე­ზი არის ჩე­მი ყვე­ლა­ზე დი­დი გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი, ყო­ველ­დღე უყუ­რებს ჩემს გა­და­ცე­მებს და რჩე­ვებ­საც მაძ­ლევს.

- რას ურ­ჩევთ ყვე­ლა­ზე ხში­რად ერ­თმა­ნეთს?
- ყო­ველ­თვის უყუ­რებს ჩემს გა­და­ცე­მებს, თუ მე­უბ­ნე­ბა დღეს ძა­ლი­ან კარ­გი იყო­ო, ე.ი. გა­და­ცე­მა მარ­თლა კარ­გი გა­მო­ვი­და. ყო­ველ­თვის დავ­დი­ვარ რე­ზის თა­მა­შებ­ზე და ვე­უბ­ნე­ბი ბევ­რი სამ­ქუ­ლი­ა­ნი ჩა­აგ­დოს. ყვე­ლა­ზე კარ­გი ჩვენს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში არის ნდო­ბა და ურ­თი­ერ­თპა­ტი­ვის­ცე­მა. ეს კი ძა­ლი­ან მა­ხა­რებს.

- კარ­გად ერ­კვე­ვი კა­ლათ­ბურ­თში?
- რო­ცა მე და რე­ზი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბი გავ­ხდით მას შემ­დეგ და­ვინ­ტე­რეს­დი კა­ლათ­ბურ­თით. სულ დავ­დი­ო­დი მის თა­მა­შებ­ზე და უკ­ვე თა­მა­შის წე­სებ­შიც გა­ვერ­კვი­ე.

- რო­გორ მოგ­ხიბ­ლა რე­ზიმ?
- თა­ვი­დან რე­ზის­თან ვმე­გობ­რობ­დი, სიყ­ვა­რუ­ლი ჩვენს შო­რის თან­და­თან ჩა­მო­ყა­ლიბ­და, წე­ლი­წად­-ნა­ხე­ვა­რი ვხვდე­ბო­დით ერ­თმა­ნეთს და მე­რე დავ­ქორ­წინ­დით. მუდ­მი­ვად ვცდი­ლობთ ერ­თმა­ნე­თის გვერ­დით დგო­მას და ხელ­შეწყ­ო­ბას. ნე­ბის­მი­ე­რი წყვი­ლი ასე უნ­და მო­იქ­ცეს, მით უმე­ტეს, ის სპორ­ტსმე­ნია და გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი მხარ­და­ჭე­რა სჭირ­დე­ბა. ად­რე, რო­ცა მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ სპორ­ტსმე­ნის ცო­ლო­ბა და­მა­ტე­ბი­თი პრო­ფე­სი­ა­ა­ო, არ მჯე­რო­და, გათხ­ო­ვე­ბის შემ­დეგ კი დავ­რწმუნ­დი ამა­ში.

- პე­რან­გე­ბის გა­უ­თო­ვე­ბა, გა­რეცხ­ვა, და­ლა­გე­ბა შე­გიძ­ლი­ა?
- რო­ცა არ ვმუ­შა­ობ­დი, მე თვი­თონ ვა­კე­თებ­დი სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ებს, ახ­ლა ამის­თვის დრო აღარ მრჩე­ბა, ჩე­მი და რე­ზის მშობ­ლე­ბი მეხ­მა­რე­ბი­ან. სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბი­დან არ მიყ­ვარს ჭურ­ჭლის რეცხ­ვა, მირ­ჩევ­ნია მთე­ლი სახ­ლი და­ვა­ლა­გო, ვიდ­რე თეფ­შე­ბი გავ­რეცხ­ო...

თამარ ბოჭორიშვილი

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"